Voortekenen van het einde van de wereld

In Voortekenen van het einde van de wereld gaat de jonge Mexicaanse Makina met een brief (van haar moeder) en een pakje waarvan ze de inhoud niet kent, clandestien naar de Verenigde Staten om haar broer, die daar zijn geluk heeft willen beproeven, terug te brengen naar hun geboortedorp. Na een zoektocht vindt ze haar broer. Hij wil niet terug maar eerst uitzoeken waarom Amerikanen zo zijn geobsedeerd door geweld en heeft zich onder een andere naam vrijwillig aangemeld bij het leger.
Makina beseft dat ook zij niet meer zal terugkeren en de overgang zal maken naar een andere wereld. De eerste woorden van het boek‚ “Ik ben er geweest,” duiden al op deze uitkomst.
Alhoewel het plot simpel lijkt, de riskante tocht over de zwaar bewaakte grens van het arme Mexico naar het rijke Amerika van Makina, wordt dit verhaal met een veel diepere lading verteld. Het is een duistere mythologische visie op de U.S. waarin Makina tijdens haar tocht de vinger legt op de problemen en misstanden rond de illegale immigratie en de houding van de Amerikanen t.o.v. de immigranten en hun instelling dat (wereld)problemen met geweld kunnen worden opgelost.
Iets wat veel Nederlandse lezers niet zullen opmerken, zo geeft ook de vertaler aan, is dat Makina’s reis een aantal overeenkomsten vertoont met de tocht die sommige doden volgens de Azteekse mythologie moesten volbrengen om af te dalen naar Mictlán, de negende en diepste laag van het dodenrijk. De roman begint met ‘Ik ben er geweest, zei Makina in zichzelf…’ en beschrijft vervolgens haar lange tocht naar de verblijfplaats van haar broer, een tocht die net als de afdaling naar Mictlán langs negen beproevingen voert. Bij de Azteken waren dat een rivier, botsende bergen waartussen passanten geplet konden worden, een ring van obsidiaan, acht heuvels, een oord waar lichamen wapperen als vlaggen, een oord waar gestreden wordt, groene hagedissen die zich voeden met mensenharten, een weg door de mist en uiteindelijk een kamer zonder openingen waar de eeuwige rust wordt gevonden. Al deze stadia van de weg naar de Azteekse Hades zijn met enige verbeeldingskracht wel te herkennen in de hoofdstukken van dit boek.
Het boek is te typeren als kort maar krachtig. Op een indringende manier wordt geschetst hoe voor Makina de wereld die zij kent tot een einde komt.
Het boek heeft een spannend plot en leest vlot weg.
Zeker een boek wat ik zou aanbevelen bij mijn vriendenkring.

Silvia Van Elzelingen