Taboe

Sebastian von Eschburg brengt zijn kindertijd door op een oud landgoed. Hij verliest al jong zijn houvast als zijn vader zelfmoord pleegt. Zijn moeder doet het af als een ongeluk en weigert erover te praten. Sebastian vlucht in de wereld van de fotografie. Hij groeit uit tot een zeer succesvolle kunstenaar die in gewaagde, confronterende beelden laat zien dat werkelijkheid en waarheid verschillende zaken zijn. Als Eschburg wordt aangeklaagd voor de moord op een jonge vrouw, neemt advocaat Konrad Biegler de verdediging op zich. Daarmee helpt hij niet alleen de kunstenaar, maar ook zichzelf.

Sommige boeken nemen je mee vanaf de eerste pagina, andere hebben hun tijd nodig en laten je niet meer los en nog andere begeesteren maar geven geen geheimen of 'leeswegen' vrij. Je weet niet waar het heen gaat, wat je te wachten staat maar je kan niet anders dan verder lezen. En als je dan tijdens die lezende zoektocht volop kan genieten van de kracht van de eenvoud en een stijlvol taalgebruik dan weet je dat dit puur leesgenot is. "Taboe" van Ferdinand Von Schirach behoort zonder meer tot die laatste categorie. De auteur, zelf een gekend Berlijns strafpleiter is op zich al een ervaringsdeskundige als het gaat over het hoe en het waarom van misdadigheid. In deze roman die voor mij ten onrechte als thriller de leeswereld wordt ingestuurd maak je kennis met Sebastian von Eschburg, zoon van een geestelijk en financieel verarmd oud geslacht. Na een lange aanloop waarbij je dikwijls de vraag zal stellen waar gaat dit naartoe krijg je via die typische korte en haarscherp omlijnde zinsbouw zicht op het hoofdpersonage en zijn uitzonderlijke gedragingen. Maar je leest meer, veel meer. Er worden zoveel lagen in dit deel met elkaar verbonden dat de drang om dieper te lezen heel groot is. Het is pas over halfweg dat je na een fantastisch leesgenot eindelijk ‘ergens’ beland. Maar eens dat je een vermoeden krijgt van het hoe en waaromp word je onverbiddelijk terug in raadsels gebracht. Raadsels die na het uitlezen nog een tijd blijven hangen. Dit is een traktaat op de zienswijze van een kunstenaar. Eens je hier in verstrikt geraakt leg je het niet zomaar opzij!

Jan Stevens