Enkele ogenblikken

Wassmo vertelt over haar leven en professionele carrière, over mannen en kinderen. Haar verhaal is, zoals het verhaal van elke moderne vrouw, een zoektocht naar zichzelf, waarin ze haar gevoeligheid, kwetsbaarheid en koppigheid durft te laten zien. Ze was moedig genoeg om grote taboes te doorbreken en verwierf internationale faam met haar literaire bestsellers. Haar leven is als het Noord-Noorse landschap: zowel hard als overvloedig.

In 2009 verscheen het boek “Honderd jaar” waarin de Noorse schrijfster Herbjörg Wassmo het verhaal vertelt van haar overgrootmoeder, haar grootmoeder, haar moeder en ook van haarzelf als kind. Nu werd het vervolg hierop in het Nederlands vertaald onder de titel “Enkele ogenblikken”
Bij de aanvang van het boek is de schrijfster een jonge tiener met een afkeer voor haar dominante vader. Ze ontmoet een jongen en raakt zwanger.  Als haar toestand aan het licht komt is ze voor haar vader “de schande”.  Gelukkig krijgt ze alle steun van haar moeder.
Een familielid zorgt voor het kind als het geboren is en de hoofdpersoon verlaat haar ouderlijk huis en gaat op kamers wonen en verder studeren. Het is haar droom schrijfster te worden en ze tekent veel, zomaar uit haar herinnering. In gedachten voert ze hele conversaties met andere schrijvers.
Herbjörg Wassmo vertelt haar verhaal niet in de ik- maar in de zij-vorm. Geen enkel personage heeft een naam. Zij spreekt over de visser, de leerling-electricien, de schrijver, de vrouw van de schrijver, het kind…. Dit afstandelijke heeft de schrijfster blijkbaar nodig om al de dramatische gebeurtenissen in haar leven aan te kunnen en te beschrijven. Want net als de hoofdpersonages in haar boeken heeft zij geen gemakkelijk leven. Maar net als hen is ook zij een sterke persoonlijkheid die, op haar manier, het tragische wat haar overkwam weet te boven te komen.
“Enkele ogenblikken” is het ontroerend verhaal van een jonge vrouw met een doel voor ogen en die alles doet wat zij kan om haar doel te bereiken.
Als lezer leef je mee met de hoofdpersoon en dat is te danken aan het beeldend taalgebruik, de korte krachtige zinnen. En ondanks al de tragiek is het geen melodramatisch maar een wel hoopvol boek dat bewondering oproept voor de kracht en de volharding van de schrijfster.

Lilli Bammens