Klem

Waarschuwing: dit boek veroorzaakt hartkloppingen.

Het is een snikhete zomer, op het verlaten Franse platteland. De Engelsman Sean loopt door een verwilderd bos en trapt in een wolfsklem. Hij raakt bewusteloos van de pijn. Gelukkig wordt hij gevonden door een jonge vrouw: Mathilde. Zij sleept hem mee naar haar afgelegen boerderij. Als Sean opknapt, gaat hij werken voor Mathildes vader. Het is een rauwe, norse man die jaagt en varkens fokt. Er hangt een lugubere sfeer. Dan blijkt dat de vorige klusser verdwenen is. Iedereen op de boerderij draagt onrustbarende geheimen met zich mee. Maar ook Sean houdt veel verborgen...

Simon Beckett beleefde zijn internationale doorbraak met De geur van sterfelijkheid. Daarna volgden nog drie David Hunter thrillers, die allemaal bestsellers werden. Van zijn werk zijn wereldwijd 7 miljoen exemplaren verkocht.
Klem is zijn nieuwe, ambitieuze thriller die je nekharen genadeloos rechtovereind zet.

De titel zegt eigenlijk alles! Sean, een Engelsman loopt ‘ergens’ in Frankrijk in een klem. Later zit hij op de boerderij waar hij werd opgevangen ook “klem” en in feite zit hij op dit punt in zijn leven ook klem. Je voelt je bijna zelf het hoofdpersonage, zijn angsten, zijn pijn, zijn wanhoop voel je mee doorheen het boek. Alle anderen zijn eerder ‘flou,’ vol geheimen. Hoe langer hij op de boerderij verblijft hoe minder zin hij heeft om terug te keren naar zijn echte leven, naar de realiteit. Er zit echter een tweede verhaallijn tussen over de wijze waarop hij in Frankrijk is terechtgekomen en de gebeurtenissen die daaraan vooraf gingen. Ook zijn nachtmerries op de boerderij laten al veel vermoeden...
Uiteraard komen op het eind de beide verhaallijnen samen in apotheose, die voor mij eigenlijk iets van het goede te veel is. Alle geheimen worden er als het ware uitgespuwd. Niettegenstaande deze bemerking heb ik het boek wel heel graag gelezen. De vlotte schrijfstijl en de rare sfeer die in het boek hangt dwingt je als het ware tot verder lezen. Simon Beckett ik ga nog van jou lezen!
“ De geur van sterfelijkheid ” staat al op mijn verlanglijst.
Lut Delanghe