De leesclub voor het einde van het leven

In De leesclub voor het einde van het leven beschrijft Will Schwalbe de laatste maanden van het leven van zijn moeder, die kort daarvoor te horen heeft gekregen dat ze kanker heeft. Beiden hebben al van jongs af aan een grote liefde voor boeken. Ze vinden elkaar in gesprekken over boeken, die een aangename afleiding betekenen van de ziekte die het leven van Wills moeder steeds meer in beslag neemt. En zo vormt zich een bijzondere leesclub met slechts twee leden – een moeder en een zoon.

Moeder en zoon bespreken de meest uiteenlopende boeken: van De Hobbit van J.R.R. Tolkien tot Het jaar van magisch denken van Joan Didion, van de Bijbel tot Ian Mc-Ewans Aan Chesil Beach, van Stieg Larsson tot Thomas Mann. Zowel door het lezen van boeken als door het delen van hun leeservaringen vinden ze een manier om beter te kunnen omgaan met de naderende dood.

Ik wou dit boek graag lezen en wel om twee redenen, zelf lees ik erg graag en mijn moeder stierf net zoals één van de hoofdpersonages ook aan Alvleesklierkanker. Het boek gaat over boeken, veel boeken en wat boeken in een leven kunnen betekenen maar ook over de speciale manier waarop de zoon ( de schrijver) en z’n moeder de laatste maanden van haar leven “Beleven.” Beiden starten namelijk een leesclub, een leesclub met slechts twee leden, zijzelf. De Moeder Marie Ann is heel haar leven erg bezig geweest met liefdadigheid en vrijwilligerswerk. Will beschrijft haar op zodanige wijze dat ze bijna als een heilige overkomt. Altijd en overal gaan anderen voor, haar gezin krijgt alle liefde en aandacht, iemand eigenlijk te goed voor deze wereld. Maar het is haar zoon, zo kent hij zijn moeder en heeft de wereld niet een grote nood aan zulke personen?
Will komt meer en meer over haar te weten bij het lezen en bespreken van alle verschillende boeken die ze samen lezen. De boeken zelf worden niet uitvoerig besproken soms met een aangehaald fragment dat één van de twee raakte , soms met een diepgaandere context. Op deze wijze kunnen de diepgelovige moeder en de zoon die niet gelooft ook over dergelijke moeilijke thema’s praten, ook thema’s als ziekte en dood waarbij Marie Ann het steeds moeilijk heeft om over zichzelf te praten. Zo wil ze een webblog opstarten die Will uit eigen naam zou schrijven maar die haar gedachten verwoordt omdat zij het niet passend vind om over zichzelf te schrijven.
Marie Ann is erg begaan met Afghanistan wil er een bibliotheek en cultureel centrum bouwen. Ook tijdens haar ongeneeslijke maar behandelbare ziekte blijft zij zich daarvoor inzetten.
Will is niet alleen, hij heeft nog een vader, een broer en een zus die elk op hun eigen wijze omgaan met de ziekte van Marie Ann, de ziekt die langer duurt dan voorzien.  Will benadrukt dat dit zijn verhaal is, zijn verhaal over de verhouding met zijn moeder.
 
Het grote aanbod van boeken die besproken worden gaan langsheen de hobbit, S tieg Larsson, Joan Dion, de bijbel, Roald Dahl, T.S. Eliot , Khaled Hoesseini en nog veel anderen. Je krijgt er zowaar nog een hele boekenlijst bovenop!
 
“Ik leerde dat je in het gezelschap van iemand die gaat sterven tegelijkertijd het verleden kunt vieren, in het heden kunt leven en om de toekomst kunt rouwen...”
Als laatste mooie beschouwing van de auteur.

Lut Delanghe

Dit boek vertelt het verhaal van een leesclub met slechts 2 leden, een moeder en haar zoon.  Mary-Anne en Will beginnen ermee tijdens de eerste keer van de vele lange wachtbeurten in het ziekenhuis. Mary-Anne is een zeer belezen vrouw en ook Will heeft altijd gelezen zolang hij zich kan herinneren. Nu mam ziek is en hij meerdere keren meegaat naar  de chemo, lezen ze samen dezelfde boeken zodat ze altijd iets te bespreken hebben.
Dit boek is pure fictie, van elk blad spat de liefde van David voor zijn moeder af. Zijdelings komen ook de andere gezinsleden aan bod, haar man, haar andere zoon en haar dochter en de 6 kleinkinderen waar Mary -Anne zo dol op is. Mary-Anne was een zeer bevlogen vrouw, ze had tijd voor iedereen, ze steunde en werkte mee aan goede doelen. Zo heeft ze tot op haar sterfbed meegestreden om een bibliotheek van de grond te krijgen, wat in extremis ook nog lukt.
Zo een intens, integer en met heel veel liefde geschreven verhaal kon niet anders dan mij diep ontroeren. Een aanrader voor iedereen die van lezen  houdt maar ook van een betere wereld (zonder evenwel melig te zijn).

Christine De Knijf