Door de waterspiegel

Eva is een van de 2844 joodse kinderen die vlak voor de oorlog uit Wenen zijn gered en in een tehuis of pleeggezin terechtkwamen. Vanaf hun eerste ontmoeting vormen zij en Sebastian het gedroomde hartstochtelijke liefdespaar.
Tijdens zijn werk bij een stuwmeer in Spanje is Sebastian getuige van een verkrachting. Hij durft niet in te grijpen. Wat volgt gooit alles ondersteboven: zijn liefdesverhouding met Eva, zijn werk als waterbouwkundig ingenieur, zijn beeld van het paradijs op aarde, zijn identiteit.
Hij reist terug naar Leiden, naar Eva die hij al zo lang niet heeft gezien, maar hij komt er nooit aan. Terwijl zij wacht, raakt hij verstrikt in oponthoud. Toeval, ziekte, hilarische vergissingen, alles stapelt zich op tijdens een krankzinnige reis door Europa. Hij lijkt te stranden bij een blinde en invalide oorlogswees, die zijn verhaal beluistert maar die ook weet dat hij zelf het magistrale einde moet verzinnen.

“Door de waterspiegel”  is een liefdesroman tussen Eva en Sebastian. Echter geen gewoon verhaal, maar zoveel meer. Hun verhaal wordt verteld door iemand die als kind zwaar verbrand en blind werd. Samen met andere oorlogsslachtoffertjes woont de verteller, die naamloos genoemd wilt worden, in een tehuis. Sebastian heeft hier een maand gelogeerd tijdens zijn zoektocht naar zijn geliefde Eva. Hij heeft toen zijn verhaal verteld aan ‘Naamloze.’ Deze vertelt nu op zijn beurt het ongewone verhaal van Eva en Sebastian.
De naamloze verzint zelf een weergaloos einde aan de story van de 2 geliefden.
Het boek vraagt wel enige aandacht tijdens het lezen, het heeft de neiging van de ene verteller naar de andere te verspringen.
Het verhaal is er niet alleen één van liefde, het heeft ook een surrealistische ondertoon en een vleugje humor.
Een boek dat een must-read is voor wie echt van lezen houdt.

Christine de Knijf