Hallo allemaal, m'n moeder die is kaal

Een knikker in haar borst. Berdien Stenberg ondergaat een zeven maanden durende, intensieve behandeling tegen borstkanker. Ze werkt gewoon door, krijgt chemokuren, een operatie en bestralingen, haar haar valt uit. Terwijl de roddelpers op de loer ligt, geeft ze geen enkele ruchtbaarheid aan haar ziekte. Ook haar zoontje van zes vertelt ze zo weinig mogelijk.

Tijdens de behandelingen komen steeds scherper de herinneringen boven aan de dood, drie jaar eerder, van haar vriendin Elisa aan kanker. De zieke Elisa zoekt haar heil in alternatieve geneeswijzen en wordt ondertussen door Berdien en haar vriendinnen een jaar lang verzorgd. Pas achteraf, als haar eigen kanker bijna bezworen is, kan ze de bizarre omstandigheden rondom Elisa’s dood ontrafelen.

In Hallo allemaal m’n moeder die is helemaal kaal vertelt Berdien Stenberg over haar strijd tegen borstkanker tussen 2008 en 2009. Zo’n verhaal kan zwaar zijn, het is tenslotte een zware ziekte en je kijkt toch hoe dan ook de dood in de ogen.
Berdien schrijft echter nuchter en zelfs humoristisch. Door haar eigen verhaal af te wisselen met de terugblik op het gevecht en sterven van haar vriendin Elisa ligt de nadruk niet steeds op haar eigen moeilijke periode. Ze laat ook de verschillende wijzen zien om met kanker om te gaan, haar vriendin die van in  het begin weet dat ze geen overlevingskansen heeft het zoekt in alternatieve milieu en zijzelf volgt en ondergaat wat de medische wetenschap haar voorschrijft.
Haar enige angst is dat iemand buiten haar familie en sommige vrienden zou weten dat ze ziek is, zeker voor haar jongste zoon, wat soms voor hilarische moment zorgt. Hij is dan ook door zijn spontane uitroep de bedenker van de titel.
Berdien geneest en dat zal zeker een opsteker zijn voor iedereen die met kanker wordt geconfronteerd.
 
Het allerbeste voor Berdien en allen die het gevecht nog aan het voeren zijn.

Lut Delanghe