Het aarzelen van de tijd

In Het aarzelen van de tijd worstelen mensen met het alledaagse leven. Gaandeweg ontsporen ze. Of het nu gaat om een vrouw die in de ochtendfile haar leven een nieuwe wending geeft, een werkloze die zijn verleden in een vuilnisbak propt, een dochter die op reis schreeuwt wat alle vrouwen schreeuwen, een masseur die elke zaterdag de
stad ontvlucht of een man die zijn bevroren echtgenote ontdekt in de tuin van zijn buurman: Minten schept in een uitgebeende taal steeds weer vervreemding, dreiging en onrust.

Het aarzelen van de tijd dompelt je onder in een sferen van onbehagen, dreiging en neerslachtige ongeloofwaardigheid. Ik had me voorgenomen om er hier en daar een verhaal uit te lezen maar was na het eerste verhaal volledig verloren. Verweesd en met een bezwaard gevoel verplaatste ik dit wondere boekje naar mijn nachtkastje. Nu na een nacht slapen spoken de verhalen nog steeds door mijn hoofd. Is het dat uitgepuurd no-nonsens taalgebruik of de bizarre emoties die de verhalen oproepen? Ik weet het niet? Maar wat ik wel weet is dat ik dit boek opnieuw ga lezen!