Naar het licht

Een genuanceerd portret van een vriendschap en de zoektocht naar geluk ‘Ik weet nog steeds niet of geluk bestaat. Als dat wel zo is, herken ik het dan? Maar gisteravond had ik heel even een licht gevoel. Dank je’, schrijft Esther aan Paul. Zij is Afrikaanse, hij komt uit Finland, ze ontmoeten elkaar op een moment dat ze nauwelijks nog licht aan het einde van de tunnel zien. Ze worden vrienden en vinden steun in elkaars verhalen. Zullen ze samen gelukkig worden?

Er zijn van die boeken die je zomaar ‘ergens’ tegenkomt. Naar het licht kwam mij ook tegen, we moesten elkaar tegenkomen er was geen ontkomen aan. Vraag mij echt niet waarom...
Naar het licht bleef enkele dagen op mijn huid kleven. Is het de hopeloosheid van straatkinderen, geweld jegens vrouwen, het onbegrip hier in het rijke westen of is het de haarscherpe verwoording van de dualiteit van ontwikkelingshulp gezien doorheen de ogen van iemand die het goed meent? Ik weet het echt niet. Het leest niet altijd even eenvoudig, de switch tussen de personages  vraagt enige alertheid. Maar ja, dit boek is ook niet geschreven om gewoon zalig weg te drijven. En toch, niettegenstaande de bikkelhardheid kon ik het niet wegleggen.
Begeesterend! Mij haren komt opnieuw recht als ik dit schrijf. Voor wie er tegen kan, voor wie zijn ogen open zijn laat je mee opnemen in deze Afrikaans-Finse tegenstelling!