Lief meisje, kwaad bloed

Iemand wordt vermist.
Niemand praat erover.
Maar dit keer luistert IEDEREEN mee…

Pip Fitz-Amobi is geen detective meer. Haar true crime-podcast over de moordzaak die ze een jaar geleden oploste ging dan wel viral, toch beweert Pip dat haar opsporingsdagen achter haar liggen.

Die belofte moet ze breken wanneer een kennis vermist raakt. Jamie Reynolds is verdwenen, maar de politie doet niets. En als zíj niet naar Jamie zoeken, komt Pip in actie. Tijdens haar zoektocht onthult ze steeds meer duistere geheimen van haar dorp… En dit keer luistert iedereen mee via haar podcast. Zal ze Jamie vinden voor het te laat is?

Om dit boek te kunnen bespreken, moest ik meteen twee boeken lezen. Ik leerde immers dat dit boek een vervolg is van “Moordgids voor lieve meisjes” en dus wilde ik dit eerst gelezen hebben. En ik vond dat toch echt wel nodig, alle personages uit het eerste boek komen terug en er zijn zodanig veel verwijzingen naar wat ervoor gebeurde, dat het moeilijk is om het tweede boek op zich te lezen.

Heel fijn vond ik dat je in het begin van het tweede boek te weten komt hoe het eerste boek aan zijn naam kwam.

Vaak is het bij een trilogie zo dat ik het eerste boek het beste vind en dat de volgende delen dit niet kunnen overtreffen, maar hier was dat zeker niet het geval. Dit tweede deel vond ik nog veel beter dan het eerste!

Na alle traumatische gebeurtenissen van de vorige keer heeft Pip, het hoofdpersonage, beslist om niet meer voor detective te spelen. Maar dan raakt de broer van een van haar beste vrienden vermist en Pip vindt al snel dat ze niet anders kan dan naar hem op zoek te gaan. Ook dit keer speelt alles zich af in haar dorp, Little Kilton, en mensen die betrokken waren bij de eerste vermissingszaak, spelen ook nu vaak nog een rol.  Het grote verschil is dat Pip intussen een populaire podcast heeft waarop ze alle verwikkelingen van de zaak deelt, waardoor de luisteraars ook zelf op zoek gaan en tips kunnen geven. Pip ontdekt nog meer angstaanjagende geheimen van haar dorp en brengt zichzelf bijna tot een inzinking.

Het boek leest heel vlot, korte hoofdstukken wisselen af met notities van Pip en met interviews voor haar podcast. Het tempo van de gebeurtenissen ligt hoog, waardoor je je geen moment verveelt en zelfs heel aandachtig moet zijn om alle verwikkelingen te blijven volgen. Je wordt af en toe op een dwaalspoor gezet en de plot is heel knap gevonden. Het lijkt me ook fijn om het boek zelfs nog eens opnieuw te lezen met de afloop in je hoofd, waardoor je vaak zal denken “Ah ja, daarom gebeurt dit of dat…”.

De schrijfster, Holly Jackson, lijkt heel wat van zichzelf in het hoofdpersonage gestopt te hebben. Zij woont nu in Londen waar ze zich ook bezighoudt met true-crime documentaires.
Bij haar vond ik zelfs het dankwoord nog heel fijn en origineel om te lezen, ze legt uit hoe ze aan haar liefde voor schrijven komt en bedankt de mensen rondom haar op een warme, grappige manier.

Ik ben heel benieuwd naar het derde boek in deze reeks, als ik voortga op het einde van boek twee, denk ik dat dit wel nog wat luguberder zal worden dan de twee vorige, dat we daarvan al een beetje een voorsmaakje kregen in de laatste hoofdstukken.

Els Van Daele, gastrecensie