Getuigen

Je bent de enige getuige van een zoveelste incident met jongeren, dit keer op een late trein. Je kent de jongeren niet en ook het slachtoffer is je onbekend. Je wordt door niemand opgemerkt, je hebt geen gsm op zak en bovendien ziet het er allemaal niet zo erg uit voor het slachtoffer. Redenen genoeg om de politie niet te bellen.
Tot de volgende dag? 

Hoe moet je getuigen zonder je eigen identiteit prijs te geven? 
Hoe beweeg je in een moeras zonder weg te zinken?

Macaber, kafkaiaans. Beter valt het niet te omschrijven.

Meneer Vandeweyngaert, gescheiden, boekhouder en vijftiger, komt met de laatste nachttrein toe in Hove. Hij was stiekem op visite bij een gehuwde vriendin. Net voor hij van de trein stapt is hij getuige van een moord. Drie allochtone jongeren vallen een oudere man aan, schoppen hem dood,  en stappen net als hij af in het nachtelijk verlaten station. Vandeweyngaert heeft schrik, kan zich verstoppen, en doet anoniem aangifte bij de politie…

En dan begint het,.. voor hij het goed en wel beseft wordt hij door de politie naïefweg beschuldigd van racisme waarop zijn huis wordt beklad, hij zijn baan verliest, zijn vriendin zich tegen hem keert, de buurt tegen hem in opspraak komt, hij zijn huis niet meer kan afbetalen, kortom, uiteindelijk wordt hij zelf beschuldigd van moord en getuigen drie jonge criminelen in alle glorie en zelfverzekerdheid tegen hem… Meneer Vandeweyngaert zal zichzelf moeten verdedigen in een hopeloze situatie. Er hangen hem veroordelingen en tal van gerechtskosten boven het hoofd, de minderjarige jongeren blijken goed beschermd en lopen risico op een werkstraf,.. De oude man in de trein,  Meneer ‘Bambergen’, blijft wel vermoord en laat een tragisch familieverhaal achter.

Natuurlijk doet het boek wat glimlachen, je houdt de vele toevalligheden niet voor mogelijk. Tegelijkertijd is het een prachtige illustratie van wat pers, het gefluister en hypocrisie vermogen en hoe zwak de eenzame en kleine mens in al zijn onschuld  kan komen te staan.

‘Getuigen’ is ook vlotjes geschreven, alsof de gebeurtenissen zich als een evidentie aan mekaar rijgen.  Macaber en kafkaiaans.