De vereniging van linkshandigen

Het is eind jaren vijftig wanneer een paar linkshandige jongens onder leiding van de jonge Marten Winckelstroop besluiten een vereniging op te richten omdat hun leerkracht hen dwingt met rechts te schrijven. In de jaren negentig brandt een pension af waarbij voormalige leden van de genoemde club tijdens een reünie omkomen. De zaak wordt gesloten tot de politie jaren later een bij werkzaamheden opgegraven lijk met de cold case in verband brengt. De hulp van de gepensioneerde inspecteur Van Veeteren wordt ingeroepen om het onderzoek te heropenen.

Het nieuwste boek van Håkan Nesser! “ De vereniging van de linkshandigen.“  

Daar kan ik zo blij van worden.

Nesser schreef 10 boeken over commissaris Van Veeteren waarvan ik er tot op heden nog geen enkele las. Ik leerde de auteur pas kennen met zijn reeks over commissaris Barbarotti. Nadien kwamen er nog enkele andere boeken uit zoals “Intrigo, Hemel boven London, Levenden en doden in Winsford en de memoires van Norton, filosoof en hond.“ ik las die stuk voor stuk graag maar wat miste ik Barbarotti. En nu in dit verhaal komen Van Veeteren en Barbarotti samen…

Het verhaal start in 1995 in Oosterbij met de zalige openingszin: ”Martin Wickelstroop groeide op met twee onvolkomenheden. Hij had geen vader en hij was linkshandig.“ Samen met een andere jongen die linkshandig is werden zij zoals gebruikelijk in die tijd gedwongen om rechts te schrijven. Met zijn tweeën startten ze dan een club: “Vereniging van linkshandigen.” Een club die tenslotte uitgroeide naar vijf leden met o.a. tweelingzussen Carla en Brigitte.   

Later in 1991 komt de groep nog eens samen voor een soort reünie. Het pension waar ze samen kwamen brandt volledig af, vier van de vijf leden overleven dit niet en de vijfde is spoorloos. Automatisch verdacht als de brandstichter en moordenaar. In 2012 wordt echter bij bouwwerken een lijk opgegraven, dit blijkt om het lichaam te gaan van deze vermeende moordenaar, een colt case dus. 

De nu gepensioneerde commissaris Van Veteren is tevreden met zijn leven samen met zijn vrouw Ulrike maar heeft toch last met zijn ego omdat hij zich destijds in ’91 duidelijk vergistte. Ondertussen krijgt Barbarotti te maken met een moord bij een soort vakantiehuis, een man vermoord met een bijl. Terwijl Van Veeteren onder lichte druk van zijn vrouw opnieuw graaft in het verleden zoeken Barbarotti en Eva Beckman een oplossing voor hun moordzaak. Dit gaat heel ver, bijna hallucinant met veel gebeurtenissen uit 1957 & ’69 en 1991 & 2012. 

Het duurt een hele tijd voor Van Veeteren, wiens leven zich afspeelde in een mix van Nederland, Vlaanderen , Duitsland en een fictieve stad Maardam zich vermengt met het leven van Barbarotti in het echte Zweden.

De boeken van Hassan Nesser moeten meestal niet hebben van grote spanning en achtervolgingen. Ook hier is het terug een literaire, psychologische thriller is met heel veel filosofische inslag iets wat de beide commissarissen gemeen hebben. Zo lees je o.a. hoe Barbarotti zich nog steeds voelt na het plotse overlijden van zijn vrouw Marianne: “ Bijna exact zes maanden. Maar de tijd, de tijd zelf, had zich niet gedragen zoals anders na de negenentwintigste april, het was niet voor het eerst dat hij dit dacht. Marianne bevond zich in de eeuwigheid, hijzelf sloop nog rond in de kalender.”

Maar zwaarmoedig wordt het nooit, alles in Håkan Nessers unieke maar met veel humor verweven stijl.

Lut Delanghe