De bijzondere woorden van Gioia
De bijzondere woorden van Gioia is een origineel, overrompelend en
geestig debuut van de jonge, megapopulaire docent Enrico Galiano. De bijzondere woorden van Gioia is dé hit in Italië met inmiddels meer dan 50.000 verkochte exemplaren.
De 17-jarige Gioia is anders dan haar klasgenoten. Ze draagt geen make-up, en haar oude flanellen blouse en kapotte broek zijn écht versleten en gescheurd. Ze houdt van fotograferen (alleen ruggen van mensen, nooit de voorkant) en verzamelt onvertaalbare woorden en zinnen. Gioia heeft één vriendin die eerlijk en onomwonden zegt waar het op staat – helaas bestaat ze alleen in het hoofd van Gioia. Op een avond ontmoet Gioia een jongen, Lo. Met hem kan ze goed praten, ontdekt ze. Maar is hij wel wie hij zegt dat hij is?
Enrico Galiano (1977) is docent op een middelbare school in Noord-Italië. Hij zette de Facebookpagina Cose da prof (Lerarenzaken) op, met meer dan tien miljoen views.
Voor scholieren organiseerde hij poëzieflashmobs voor en door jongeren. In 2015 stond hij op de lijst van populairste auteurs in Italië.
De 17-jarige Gioia is een einzelgänger op haar middelbare school. Haar nest thuis is allesbehalve warm te noemen, ze houdt van fotograferen maar ze fotografeert enkel de rug van mensen én ze verzamelt woorden en zinnen uit andere talen die onvertaalbaar zijn. Daarnaast heeft ze ook één vriendin die alleen in haar hoofd bestaat. Een bizarre mie, kan je wel zeggen.
Ze ontmoet op een avond Lo. Een jongen die ze al snel vaak en graag gaat zien. Alleen ontdekt ze dat Lo wat te verbergen heeft. Hij wil niet overdag afspreken en niet gezien worden in haar bijzijn.
Als lezer val je meteen voor het mysterie van de personages waarover je telkens meer te weten komt. De karakters worden mooi uitgewerkt en ontwikkelen zich tijdens het lezen. Het verhaal leest vlot en je wil ook zo snel mogelijk doorlezen tot het eind want je wil weten hoe het met Lo en Gioia afloopt. De schrijver snijdt in dit boek enkele stevige thema’s aan voor een young adultboek. Eenzaamheid, pesten en psychische problemen en stoornissen worden niet uit de weg gegaan maar echt en dichtbij naar voor gebracht in het boek.
Daarnaast is het boek een ode aan de taal, de liefde voor het woord. Gioia houdt een schriftje bij met daarin woorden die niet te vertalen zijn. Deze woorden zijn heel mooi in het verhaal verweven. Ze voelen heel natuurlijk aan in het verhaal. Sommige woorden zijn echt prachtig, zoals ‘komorebi’ uit het Japans, het speciale lichteffect dat zich voordoet wanneer de zon wordt gefilterd door de bladeren van de bomen. Of ‘begadang’ uit Indonesië, de hele nacht wakker blijven om te praten.
Het lezen van dit boek was’ ikigai’, Japans voor dat wat je zo graag doet dat je er ’s ochtends voor je bed uitkomt. Ik heb ervan genoten en heb alvast enkele woorden eigen gemaakt in mijn eigen jargon.
Sarah Beyens