DNA

In Reykjavik wordt een jonge vrouw op gruwelijke wijze vermoord. Haar zevenjarige dochter verstopt zich onder haar bed en is de enige getuige. Wanneer niet veel later een tweede vrouw op eenzelfde manier ter dood wordt gebracht, staat de politie voor een raadsel: wat is het verband tussen de twee vrouwen?
Voor commissaris Huldar is het de eerste zaak in zijn nieuwe functie. Hij moet daarbij samenwerken met psychologe Freyja, die het getraumatiseerde meisje onder haar hoede heeft. De samenwerking wordt extra gecompliceerd door hun onenightstand, waarbij Huldar Freyja voorloog over zijn leven.
Ondertussen ontvangt een radioamateur gecodeerde berichten die de slachtoffers met elkaar in verband brengen, maar niemand gelooft hem en hij besluit zelf op onderzoek uit te gaan.

Yrsa Sigurdardóttir debuteerde in 2005 en schreef sindsdien 10 thrillers. DNA is een eerste deel van een nieuwe reeks met commissaris Huldier en psychologe Freya. Beiden steken veel energie in Margrét, een zevenjarig meisje dat getuige was van de moord op haar moeder. Maar getraumatiseerd als ze is komt de informatie slechts heel traag op gang. Er wordt een tweede moord gepleegd en het is zoeken naar de link tussen de twee vrouwen. Die is blijkbaar op alle vlak onbestaande. Je weet wel dat de proloog die zich afspeelt in 1987 een rol speelt bij de moorden maar het hoe, waarom en vooral wie blijven giswerk. 

Ik vond de moorden met heel veel expliciet geweld heel erg gruwelijk. Ze staan naar mijn mening niet in verhouding tot de reden om te moorden. Wie echter wel van gruwelijke scènes houdt zal van dit vlot leesbaar boek wel smullen. Sommige delen i.v.m. een jongen die bezeten is door radiostations en korte golfuitzendingen zullen sommigen wellicht te technisch ervaren, probeer er van mee te nemen wat nuttig is voor her verhaal. Het verhaal is ook soms wel wat langdradig en te breed uitgesponnen met veel herhalingen. De hoofdstukken waar Margrét wordt ondervraagd zijn ook veel hetzelfde met soms maar één detail meer welke Margrét onthult. De echte dader kom je echt pas maar op het einde van het verhaal te weten, Wat zeker een pluspunt is.

Ondanks de soms langdradige passage zal ik het tweede boek dat binnenkort uitkomt ook graag lezen.

Lut Delanghe