UItval

Een vrouw verliest kort de macht over haar rechterbeen. Ze merkt dat de confrontatie met eindigheid en verval ook haar waarneming verandert. Vanuit dat perspectief herleest ze haar net ingeleverde manuscript, en ze betrapt zichzelf erop dat ze de indrukwekkendste gebeurtenissen van haar leven veelal onbewust gekleurd heeft weergegeven. Ze neemt haar verleden en haar manuscript opnieuw onder de loep.

In ‘Uitval’ verliest een schrijfster tijdens een wandeling even de controle over haar rechterbeen, een lichte beroerte. Het eerste hoofdstuk gaat dan ook vooral over alle onderzoeken die ze de hele dag moet ondergaan. Eenmaal terug thuis komt de schok dat ze geconfroteerd is met de haar eigen eindigheid en de dood. Ze is angstig, komt haar flat nauwelijks uit en is bang voor een eventuele nieuwe uitval. Het voelt voor haar alsof ze een andere vrouw is geworden. Ze heeft nochtans in haar leven al veel meegemaakt mede dankzij haar verschillende reizen.
Haar leven leven kom je fragmentarisch te weten doordat  ze een pas ingeleverd manuscript herleest. Dit manuscript verhaalt hoe ze tegen haar leven aankeek want met hetgeen ze meemaakte merkt ze dat ze haar schrijven anders ervaart, dat ze niet alles prijsgaf hoe het echt was , ze kwam nooit tot de kern van de gebeurtenissen die ze beschreef.
Ze verwoordt dit als volgt: “ Ik had een soort levensverhaal geschreven waar ik de belangrijkste verhoudingen en momenten niet of maar zijdelings had verwoord. “ UItval is niet alleen een boek over die uitval maar ook over het besef wat geheugen en taal daadwerkelijk is en hoe we onszelf daarmee om de tuin leiden.
 
Lut Delanghe