Alsof het niets is
We houden vooral horizontaal van elkaar, en in het donker, alleen dan zijn we niet bang om elkaar af te schrikken, alleen dan durven we onze adem te vermengen zonder te vrezen dat de ander zich afvraagt of het misschien niet allemaal te snel gaat... Het is veel meer dan alleen maar seks, het is veel minder dan verliefdheid. Het is vlees noch vis, goed genoeg om te doen alsof we een kindje maken, niet goed genoeg om er een te krijgen. De hoofdpersoon, een jonge journaliste, ontdekt aan het begin van het boek dat ze ongepland zwanger is. De vader wil er niets van weten. Ze gebruikt de rest van het boek om enorm te twijfelen, om zich intens gelukkig en dan weer doodongelukkig te voelen, en om heel langzaam te wennen aan het idee van het leven dat zich in haar buik ontwikkelt, dat ze min of meer besluit te houden, en dat ze uiteindelijk niet meer kan wegdenken. Heel korte hoofdstukjes, die aandoen als een soort blogs, of dagboeknotities, geven haar gedachten en gevoelens weer. Met humor en nietsontziende eerlijkheid is Alsof het niets is het verhaal van een keuze. De keuze van een jonge vrouw die zwanger is van een man met wie ze niet veel meer dan haar nachten deelt. Een prachtige roman, intiem en universeel, over de bewogen periode die de abrupte overgang van een onbezonnen leven naar een leven vol verantwoordelijkheid tekent.
Een boek dat je op één dag zou kunnen uitlezen, mocht je daar al de tijd voor hebben! Zeker door de eenvoudige schrijfstijl en korte hoofdstukken die met dagboekfragmenten worden vergeleken.
Een heel herkenbaar verhaal, een jonge journaliste is ongepland zwanger en de vader is heel duidelijk, hij wil er iks mee te maken hebben. Het volledige boek gaat dan ook over de vertwijfeling van deze jonge vrouw, paniek, steeds maar uitstellen om “het” te laten weghalen, tegenstrijdig meestal goedbedoeld advies van vriendinnen en ouders. Het is vooral de moeder die van het ganse probleem het hare maakt en in een slachtofferrol kruipt. Veel steun uit die hoek moet ze dan ook niet verwachten. Ze probeert een poos te doen alsof er niks aan de hand is, leeft gewoon verder tot ze tot de conclusie komt dat het voor abortus te laat is in Frankrijk. Eens de beslissing gevallen is komt ze in een proces van aanvaarding terecht. Een hevige tijd, vanaf dan is het “Ik en mijn bay tegende rest van de wereld.” Gelukkig leert ze genieten van haar zwangerschap en omschrijft dit als volgt ‘Hé, het is geen rampje, hoor. Het is gewoon een babytje dat zonder vader opgroeit.’
Een boek over iets wat velen overkomt maar dat steeds erg ingrijpend is. Goed omringd zijn en de verandering van een onbezorgd leven naar een volwassen bestaan is één van de keuzes die je kan maken maar dit is voor iedereen persoonlijk en anders.
Lut Delanghe