Huis van herinneringen

Eleanors kinderen vinden het de hoogste tijd dat hun halfblinde, vierennegentig jaar oude moeder naar een verzorgingshuis gaat. Eleanor stemt daarmee in, maar staat erop haar bezittingen zelf uit te zoeken, in plaats van die taak aan de familie over te laten. Ze heeft namelijk het een en ander te verbergen. Nadat haar eerste poging om haar geheimen te vernietigen eindigt in een bijna fatale brand, draagt haar kleinzoon zijn vriend Peter voor om haar te helpen.
Samen met Eleanor sorteert Peter geduldig alle oude brieven en foto’s. Wanneer ze stuiten op een stapeltje liefdesbrieven wordt zijn nieuwsgierigheid gewekt. Hij weet de oude dame zo ver te krijgen dat ze het grote geheim van haar leven met hem deelt. Terwijl Eleanor vertelt komt het verleden weer tot leven: de oorlog, waarin een gepassioneerde maar onmogelijke liefde opbloeide die vele levens daarna bepaalde…

Alweer een voltreffer van Nicci Gerrard. Ik hou evenveel van haar boeken als van de thrillers die ze samen schreef met haar man Sean. Het boek is een samenvatting van een leven, een bijzonder leven weliswaar, met alle herinneringen aan jong zijn, opgroeien, gelukkige en droevige tijden. Maar sommige levens hebben ook geheimen die meestal zwaar om dragen zijn.
Eleanor woont op 94-jarige leeftijd alleen in een groot, oud huis en is zo goed als blind. Haar kinderen kunnen haar na een brand in huis die ze zelf veroorzaakte ervan overtuigen om in een bejaardentehuis te gaan wonen. Ze vraagt enkel een paar weken tijd en hulp om orde in haar papieren, boeken en foto’s te scheppen maar dat moet een vreemde zijn geen familielid. De keuze valt op Peter één van de vrienden van haar kleinzoon Jonah. Zijn taak bestaat erin om alle oude spullen te archiveren en te inventariseren. Peter voert die taak vol overgave uit en stuit op hetgeen Elanor wou vinden, enkele liefdesbrieven die niet van haar reeds overleden man Gil zijn. De volgende dag brengt Elanor zichzelf er toe aan om haar geheim te vertellen aan Peter. Ze moet het uiteindelijk eenmaal verteld en uitgesproken hebben. Het is een verhaal dat haarzelf en haar leven en dat van vele andere mensen heeft veranderd. Op haar 94-ste heeft ze een goed leven achter de rug met vier kinderen, veel kleinkinderen en achterkleinkinderen maar ooit was ze een jonge vrijgevochten vrouw met een enorme drang naar zelfstandigheid en vrijheid. Nu haat ze het om afhanklijk te zijn van iedereen, alle privacy kwijt te zijn en je leven te moeten laten regelen door anderen. Ook voor Peter die zo zijn eigen redenen had om die opdracht te aanvaarden is deze periode belangrijk en erg helend. Er ontstaat een mooie vorm van vriendschap tussen een 94-jarige vrouw en een 25-jarige man.
Het verhaal laat zich soepel lezen en biedt je de kans om je in te leven hoe iemand ouder, oud wordt maar nog steeds jong van geest is. Hoe het moet zijn als beetje bij beetje de greep op alles rondom jou wordt afgenomen.
 
Een mooi en geloofwaardig verhaal!

Lut Delanghe