Anna, ode aan een kattenstaart

Een eerbetoon aan een liefde die gedoemd was te mislukken, maar die prachtig was zolang ze duurde.
Anna is een stil meisje dat opgroeit in een deftige straat. Liever dan zelf in het middelpunt te staan, observeert ze de mensen en dingen om haar heen. Maar als ze aan de vijfde klas begint komt Willem op haar pad, een overrompelende jongen met een klein hartje. Hij verleidt Anna om de echte wereld in te stappen en leert haar liefde ontdekken. De twee zijn een jaar lang gelukkig, tot de duivel in Willem zijn geliefde Anna onherstelbaar kwetst.

Een stil meisje dat door liefde werd opgetild en weggegooid neemt op geniale wijze wraak.
Ik durfde Willem die eerste dagen na onze kennismaking niet aan te kijken, want ik wilde hem de kans niet geven mij weer in verlegenheid te brengen. Hij zat helemaal achterin aan de raamkant van het lokaal. Het liefst staarde ik de hele tijd naar hem. Ik wilde zien wat hij deed. Om de paar minuten wendde ik halfslachtig mijn hoofd. Om hem in beeld te krijgen, moest ik naar achteren kijken, maar ik durfde mijn hoofd niet helemaal te draaien. Uiteindelijk bedacht ik een plan: op een ochtend dat ik weer als eerste in de klas was, schoof ik snel het tafeltje van mijn achterbuurvrouw wat verder van me af, zodat ik mijn eigen stoel en lessenaar een stuk naar achter kon verplaatsen. Zo kon ik mijn hoofd onopvallend naar rechts draaien.

Mijn eerste indruk toen ik het boek in handen kreeg: “ Wat een prachtig verhaal,”
een verhaal over een eerste verliefdheid, die heel heftig kan zijn. Zo ook voor Anna die door haar verliefdheid haar hele wereld ziet veranderen. Van een stil teruggetrokken meisje verandert ze in iemand die ‘ergens’ bij hoort en vooral bij ‘iemand’ hoort.
Haar vriend Willem is dan ook totaal anders, heel extravert, die haar overstelpt met vele vragen en verhalen, maar eigenlijk hiermee ook zijn kleine hartje en onzekerheid maskeert. Anna is observerend, ziet dingen anders dan de meeste anderen en zo worden alledaagse gebeurtenissen heel speciaal. Dit zorgt in het verhaal voor veel uitwijdingen en beschrijvingen maar die maken het boek alleen maar mooier. Je leert er Anna beter door kennen, achter Willem zijn beweegredenen en gevoelens daar kom je niet helemaal achter.
De manier van schrijven van Ru de Groen lijkt sober, eenvoudig maar met veel humor, oog voor detail. Woorden zijn belangrijk, er worden er nieuwe uitgevonden en anderen worden zo passé zoals ‘Pips.’ Elk hoofdstuk begint met een versje van haar of van haar vader.
Toch eindigt de relatie tussen Willem en Anna door een situatie waarin hij haar onherstelbaar kwetst.  Dit gaat heel diep bij Anna waardoor ze er bijna  onderdoor gaat en ze zint op wraak.
Francine haar buurvrouw met wie ze een goede band heeft geeft haar nog wijze woorden mee: “ Je eerste liefde is vaak allesbepalend en kan bijna niet ander s dan littekens achterlaten. Een bot mes trekt helaas geen rechte lijnen.”
Zo gaat het ook en Anna komt het te boven, er zijn ergere dingen inde wereld.
Dit mooie verhaal wordt perfect beëindigd met een onverwachte epiloog waarin je begrijpt waarom Anna dit boek schrijft. Een einde om dit alles mooi af te ronden.
 
Lut Delanghe

Ru de Groen (Leiden, 1957) debuteert als schrijver met de roman Anna. Hij was jarenlang agent van kinderboekenschrijver Max Velthuijs. Met zijn bedrijf Kids at Work maakte hij allerlei producten met kinderboekenhelden in de hoofdrol, zoals Nijntje en Kikker. Als mede-eigenaar van Krikke Special Books creëert hij boeken in opdracht voor bedrijven en organisaties.